Znieczulenie stomatologiczne. Zastosowanie w stomatologii znieczulenia.

Dlaczego tak ważne jest bezbolesne leczenie stomatologiczne?

Znieczulenie stomatologiczne to znoszenie odczuwania bólu, to w 100% bezbolesne leczenie tak ważne dla komfortu każdego Pacjenta. Zdecydowana większość Pacjentów w trakcie wizyty u lekarza dentysty decyduje się na wykonanie znieczulenia stomatologicznego. Znieczulenie gwarantuje bezbolesny i bezpieczny zabieg u lekarza dentysty. Nowoczesne urządzenia i techniki stomatologiczne pozwalają na całkowicie bezbolesną oraz bezstresową wizytę u dentysty. Znieczulenie stomatologiczne stosuje się na życzenie pacjenta, ale we współczesnej stomatologii staje się już normą. Obecnie, dla pełnego komfortu leczenia, wskazaniem do zastosowania znieczulenia są prawie wszystkie zabiegi stomatologiczne. Leczenie w bezpiecznej, komfortowej atmosferze w gabinecie dentystycznym na pewno ułatwi decyzję o regularnych kontrolach stanu uzębienia u lekarza dentysty, pozwoli cieszyć się zdrowym i pięknym uśmiechem na długo.

Działanie środka znieczulającego polega na czasowej blokadzie tzw. kanału sodowego w komórkach nerwowych, które odpowiadają za przekaz informacji o bólu do mózgu. W zależności od znieczulenia działanie trwa od 30 minut do 5 godzin. Kiedy znieczulenie przestaje działać, funkcje włókna nerwowego ponownie przewodzą bodźce bólowe. Czas trwania znieczulenia zależny jest od stężenia,
ilości podanego znieczulenia oraz od indywidualnej tolerancji pacjenta. W trakcie zabiegu, jeśli jest taka konieczność, znieczulenie może być dodawane.

Rodzaje znieczuleń stomatologicznych:

• Znieczulenie powierzchowne śluzówki (powierzchniowe), znieczulenie
  powierzchowne w żelu polega na nałożeniu leku- stomatologicznego żelu
  znieczulającego na błonę śluzową przed aplikacją znieczulenia nasiękowego lub przewodowego. Ma na celu znieczulenie błony śluzowej przed wprowadzeniem znieczulenia stomatologicznego. Efekt znieczulenia jest krótkotrwały do 20 minut. Dostępne są znieczulenia powierzchowne w postaci żelowej o różnych smakach: truskawkowym, wiśniowym, miętowym, waniliowym. Stosuje się je zarówno u dzieci jak u dorosłych dla przeprowadzenia całkowicie bezbolesnego leczenia
  stomatologicznego.

• Znieczulenie nasiękowe (infiltracyjne), znieczulenie nasiękowe aplikuje lekarz dentysta nadokostnowo, pod błonę śluzową jamy ustnej, specjalną strzykawką dentystyczną z ultracienką igłą w okolicę leczonego korzenia zęba. Czas trwania znieczulenia jest od 30 min do 3-4 godzin. Najczęściej pacjenci nawet nie zauważają, że znieczulenie już działa. Znieczulenie nasiękowe jest najczęściej wykonywanym znieczuleniem stomatologicznym.

• Znieczulenie przewodowe, znieczulenie przewodowe aplikuje lekarz dentysta specjalną bardzo cienką igłą w okolicy pnia nerwów np. do leczenia dolnych zębów trzonowych. Występuje po nim między innymi charakterystyczne drętwienie wargi dolnej, brody i języka. Znieczulenie obejmuje większy obszar zabiegowy, wyłącza cały segment szczęki lub żuchwy. Pacjent nie odczuwa zimna, ciepła, dotyku w miejscu działania znieczulenia. Jest najsilniejszym znieczuleniem stomatologicznym. Czas trwania znieczulenia jest dłuższy od znieczulenia nasiękowego od 1-5 godzin. Pacjent jest świadomy podczas zabiegu i nie czuje bólu. Znieczulenie przewodowe jest dużo korzystniejszym znieczuleniem od znieczulenia ogólnego (narkozy) lub sedoanalgezji wziewnej- sedacji podtlenkiem azotu „gazem rozweselającym”.
• Znieczulenie dowięzadłowe i śródwięzadłowe. Pojedyncze zęby można znieczulić dowięzadłwo i śródwięzadłowo podając znieczulenie do okostnej wokół zęba. Aplikuje się małe ilości środka znieczulającego specjalną strzykawką ciśnieniową do ozębnej. Znieczulenie jest krótkotrwałe. Przeciwskazaniem jest zakażenie w miejscu wkłucia.

Znieczulenie stomatologiczne. RODZAJE znieczulenia stomatologicznego:

Praktycznie wszystkie dostępne preparaty w postaci gotowej do podania to amidy. Aminoamidy mają w swojej cząsteczce wiązania amidowe, metabolizowane są głównie w wątrobie przez enzymy mikrosomalne. Ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych po zastosowaniu leków z tej grupy jest bardzo niskie. Do amidów należą powszechnie najczęściej używane w stomatologii artykaina, mepiwakaina, denticaina, lidokaina. Czynnikami, które w największym stopniu warunkują czas działania leku miejscowo znieczulającego są pH tkanki oraz pKa leku. Czas działania leku miejscowo znieczulającego zależy od czasu kontaktu leku z nerwem. Przed każdym zabiegiem lekarz dentysta zbiera dokładny wywiad o ogólnym stanie zdrowia pacjenta. W oparciu o uzyskane informacje wybiera rodzaj znieczulenia.

Wskazaniem do stosowania znieczulenia stomatologicznego są prawie wszystkie zabiegi stomatologiczne. Stosowanie znieczulenia nie jest przeciwskazane u kobiet w ciąży czy karmiących piersią. Badania wykazują, że dla kobiety w ciąży stres i ból podczas zabiegu są znacznie gorsze w skutkach niż zaniechanie podania znieczulenia. Dobrze dobrane znieczulenie stomatologiczne nie zawierające środka obkurczającego naczynia krwionośne jest bezpieczne dla kobiety w ciąży oraz dziecka.

Czy mogę leczyć zęby w znieczuleniu stomatologicznym?

Według klasyfikacji ASA (American Society OF Anesthesiologists) występuje 5 grup pacjentów w zależności od wieku i obciążeń zdrowotnych:

1) grupa 1 Zdrowi pacjenci, brak przeciwskazań do podania znieczulenia

2) grupa 2 Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym na poziomie 150/90, pacjenci z cukrzycą typu 2, z kontrolowaną epilepsją, kontrolowana astmą oskrzelową, z uregulowanymi chorobami endokrynologicznymi, kobiety w ciąży, pacjenci powyżej 60 r życia. U takich pacjentów należy dobrać odpowiedni lek znieczulający

3) grupa 3-4 Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem po zawałach lub udarach mózgu, z niekontrolowaną epilepsją, z nieustabilizowaną astmą oskrzelową, cukrzycą typu 1, nieustabilizowaną chorobą endokrynologiczną. Wymagana jest konsultacja specjalisty i dobranie odpowiedniego znieczulenia

4) grupa 4 Pacjenci z grupy 4-5 bardziej obciążeni chorobowo, po świeżych zawałach, udarach mózgu, z nadciśnieniem tętniczym powyżej 200/115 mmHg, z rozedmą płuc, z niekontrolowaną i powikłaną cukrzycą typu 1, niestabilną dusznicą bolesną, niekontrolowaną epilepsją, z licznymi napadami drgawek wymagają wielospecjalistycznego przygotowania oraz leczenia w warunkach szpitalnych.

Przeciwskazania do wykonania znieczulenia stomatologicznego:

W trakcie wizyty u stomatologa należy poinformować lekarza dentystę o przyjmowanych lekach i substancjach oraz wszystkich uczuleniach na leki, należy poinformować lekarza dentystę o wszystkich schorzeniach w celu dobrania odpowiedniego leku do znieczulenia. Kobietom w ciąży, pacjentom z grupy ryzyka oraz dzieciom poniżej 7 roku życia podawane jest znieczulenie bez środka obkurczającego naczynia: adrenaliny, noradrenaliny, epinefryny.

Ważnym elementem znieczulenia jest środek zwężający naczynia krwionośne: adrenalina, noradrenalina, epinefryna. Znieczulenie stomatologiczne ze środkiem zwężającym naczynia.

Dla zwiększenia siły działania oraz wydłużenia czasu działania do znieczulenia dodawane są substancje obkurczające naczynia krwionośne: adrenalina, noradrenalina, epinefryna. Środki obkurczające naczynia krwionośne zmniejszają przenikanie środka znieczulającego do tkanek, zmniejszają krwawienie podczas zabiegu chirurgicznego, wydłużają czas działania znieczulenia.

Przeciwskazania do stosowania znieczulenia ze środkiem zwężającym naczynia krwionośne: adrenaliną, noradrenaliny, epinefryny:

• uczulenie na lek znieczulający
• nadczynność tarczycy
• astma oskrzelowa
• cukrzyca, zastosowanie adrenaliny powoduje hiperglikemię, nadmierne zwiększenie poziomu
  cukru
• miażdżyca
• wady i choroby serca, uszkodzenie mięśnia sercowego, niewyrównane wady serca, tachykardia, arytmia
• niewydolność krążenia
• zaburzenie czynności nerek
• jaskra
• padaczka
• nerwica
• choroby z podwyższoną temperatura ciała, hipertermia
• po zawale serca, wylewie, udarze mózgu. W takim przypadku lekarz dentysta powinien otrzymać pisemnie zalecenia od lekarza prowadzącego pacjenta.

W przypadku nadciśnienia tętniczego jeśli chory pozostaje w leczeniu a wartość ciśnienia jest uregulowana i nie przekracza 154/99 mm Hg może być podane znieczulenie stomatologiczne ze środkiem obkurczającym naczynia- epinefryną o stężeniu 1:200 000.

U osób po przebytym zawale serca, mózgu należy zachować szczególną ostrożność w przypadku zastosowania znieczulenia. Przed zabiegiem stomatologicznym należy od swojego lekarza ogólnego, kardiologa, neurologa uzyskać pisemna zgodę na zabieg stomatologiczny w znieczuleniu, z zaleceniami dotyczącymi zastosowania konkretnego środka znieczulającego lub dodatkowo zastosowanie konkretnego antybiotyku przed planowanym leczeniem stomatologicznym. Bezwzględnym przeciwskazaniem, kiedy nie wolno zastosować znieczulenie, jest uczulenie pacjenta na środek znieczulający, zwężający naczynia lub środek konserwujący w znieczuleniu. Osoby skłonne do alergii koniecznie muszą zgłosić o tym lekarzowi przed wizytą, podać dokładnie na co jest uczulenie. Osoby uczulone na cokolwiek powinny wykonać przed wizytą u lekarza dentysty test alergiczny na środek znieczulający oraz środki obkurczające naczynia. Czasami celowe jest dwukrotne powtórzenie testu, ponieważ reakcja alergiczna może się pojawić dopiero przy drugim lub kolejnym kontakcie z substancją uczulającą.

Bezbolesne leczenie stomatologiczne.
Stomatologia Estetyczna w Warszawie.

T +48 22 625 05 48 | M: + 48 601 560 580

info@drannabucka.pl

Co może wystąpić po podaniu środka znieczulającego?

Stosowane w stomatologii znieczulenia są bardzo bezpieczne, niemniej jednak jak w przypadku innych zabiegów medycznych, mogą pojawić się skutki uboczne po podaniu znieczulenia stomatologicznego, np. ból głowy, mdłości. Środki zwężające naczynia: adrenalina, noradrenalina, epinefryna mogą wywołać kołatanie serca, niepokój, pocenie się, osłabienie a nawet omdlenie. Pojawiają się jednak naprawdę rzadko.

Po znieczuleniu, przy wielokrotnym podaniu środka znieczulającego może wystąpić obrzęk i ból w okolicy, w której podane było znieczulenie. Może powstać krwiak- siniak lub nawet ropień, spowodowany stanem zapalnym tkanek. Należy skontaktować się z lekarzem w celu ustalenia planu leczenia. Najczęściej zaleca się obserwację i czekanie a w cięższych przypadkach nacięcie, nakłucie i
opróżnienie.

Możliwe powikłania w trakcie lub po podaniu znieczulenia stomatologicznego:

Najgroźniejsze jest wystąpienie reakcji anafilaktycznej- alergicznej na znieczulenie, środek konserwujący zawarty w znieczuleniu, substancje zwężające naczynia krwionośne. Może dojść do obrzęku, do zablokowania drożności dróg oddechowych, zablokowania oddychania, do zatrzymania akcji serca a następnie zgonu. Bardzo ważne jest poinformowanie lekarza dentysty o wszelkich alergiach, alergiach na leki oraz na inne alergeny: pyłki traw, drzew, kwiatów, sierść zwierząt, alergeny pokarmowe, uczulenie na jad pszczeli oraz niezbędne jest wykonane testów alergicznych. Innym rodzajem reakcji po znieczuleniu jest reakcja toksyczna, objawiająca się pobudzeniem psychoruchowym, drętwieniem języka (nie związana z drętwieniem języka po podaniu znieczulenia przewodowego w żuchwie), zaburzeniami widzenia, drgawkami, skurczem mięśni, w najgorszych przypadkach śpiączką.

Niezwykle rzadkim kolejnym powikłaniem może być uszkodzenie nerwu przy wykonywaniu znieczulenia przewodowego. Nerw może zostać np. przekłuty przez igłę pomimo prawidłowej techniki wykonania znieczulenia. Skutki uszkodzenia mogą być długotrwałe od kilku dni do kilku miesięcy. Objawiać się będą zaburzeniem czucia, zmniejszoną wrażliwością na dotyk, ból lub nawet całkowitą utratą czucia. Czasem konieczne jest zastosowanie leków miejscowych oraz ogólnoustrojowych, masażu, zastosowanie biostymulacji laserowej, nagrzewania dla przyśpieszenia naturalnej regeneracji nerwu i leczenia. Innym kolejnym sporadycznym odmiennym zagadnieniem jest brak uzyskania znieczulenia. Może to mieć miejsce w przypadku podania znieczulenia w miejsce infekcji ropnej- ropnia, ropnych, ziarninowych zmian okołowierzchołkowych, ropnego zapalenia przyzębia lub w przypadku ostrego stanu zapalnego miazgi.

Brak uzyskania znieczulenia może być również spowodowany przez zmienność anatomiczną, utrudniającą podanie znieczulenia w okolicę nerwu oraz zwiększoną masą ciała pacjenta. Kolejną przyczyną braku uzyskania znieczulenia stomatologicznego może być zaburzony metabolizm pacjenta, związany z czasowym lub ciągłym przyjmowaniem leków lub substancji odurzających.

Historia znieczulenia stomatologicznego wykorzystywanego w leczeniu stomatologicznym przez lekarza dentystę. Czy wiesz, że?

Pierwsze znieczulenie stomatologiczne na świecie wykonał w 1944 roku w Bostonie (Massachusetts General Hospital) dentysta Horacy Wells. Zastosował do znieczulenia podtlenek azotu- gaz rozweselający.